ชนิดของคำในภาษาไทย (คำบุพบท, คำสันธาน, คำอุทาน)

           ๕. คำบุพบท คือ คำที่เชื่อมคำหรือกลุ่มคำให้สัมพันธ์กันและเมื่อเชื่อมแล้วทำให้ทราบว่า คำ หรือกลุ่มคำที่เชื่อมกันนั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างไร ได้แก่ ใน แก่ จน ของ ด้วย โดย ฯลฯ

       หน้าที่ในการแสดงความสัมพันธ์ของคำบุพบท

           ๕.๑ แสดงความสัมพันธ์เกี่ยวกับสถานที่ เช่น คนในเมือง 

           ๕.๒ แสดงความสัมพันธ์เกี่ยวกับเวลา เช่น เขาเปิดไฟจนสว่าง 

           ๕.๓ แสดงความสัมพันธ์เกี่ยวกับการเป็นเจ้าของ เช่น แหวนวงนี้เป็นของฉัน 

           ๕.๔ แสดงความสัมพันธ์เกี่ยวกับเจตนาหรือสิ่งที่มุ่งหวัง เช่น เขาทำเพื่อลูก 

           ๕.๕ แสดงความสัมพันธ์เกี่ยวกับอาการ เช่น เราเดินไปตามถนน

       ๖. คำสันธาน คือ คำหน้าที่เชื่อมประโยคกับประโยค หรือข้อความกับข้อความให้ติดต่อกันเพื่อทำให้เนื้อความสละสลวยและมีความหมายชัดเจนขึ้น คำสันธานมี ๔ ประเภท ๆ ได้แก่

           ๖.๑ คำสันธานเชื่อมความคล้อยตามกัน เช่น และ เมื่อ....ก็ ทั้ง

           ๖.๒ คำสันธานเชื่อมความแย้งกัน เช่น แต่ กว่า....ก็ แม้ว่า.....ก็

           ๖.๓ คำสันธานเชื่อมความเป็นเหตุเป็นผลกัน เช่น จึง ดังนั้น ด้วยเหตุนี้

           ๖.๔ คำสันธานเชื่อมความให้เลือก เช่น หรือ มิฉะนั้น ไม่....ก็

         ๗. คำอุทาน คือ คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงอารมณ์หรือความรู้สึกของผู้พูด มักจะเป็นคำที่ไม่มีความหมาย แต่เน้นความรู้สึกและอารมณ์ของผู้พูด เสียงที่เปล่งออกมาเป็นคำอุทานนี้ แบ่งเป็น ๓ ลักษณะ

          ๑. เป็นคำ เช่น โอ๊ย ว้าย แหม โถ เป็นต้น
          ๒. เป็นวลี เช่น พุทโธ่เอ๋ย คุณพระช่วย ตายล่ะว้า เป็นต้น
          ๓. เป็นประโยค เช่น ไฟไหม้เจ้าข้า เฮ้ยป้าถูกรถชน เป็นต้น

คำอุทานแบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ

    ๗.๑ อุทานบอกอาการ ใช้เปล่งเสียงเพื่อบอกอาการและความรู้สึกต่างๆ ของผู้พูด เช่น ร้องเรียก หรือบอกเพื่อให้รู้สึกตัว ( แน่ะ เฮ้ โว้ย ) โกรธเคือง (ชิชะ ปัดโธ่ ) ตกใจ ( ตายจริง ว้าย) สงสาร ( อนิจจา โถ) โล่งใจ ( เฮ่อ เฮอ ) ขุ่นเคือง ( อุวะ แล้วกัน ) ทักท้วง( ฮ่า ไฮ้ ) เยาะเย้ย (หนอย ชะ ) ประหม่า (เอ่อ อ้า ) ชักชวน (น่า นะ)

     ๗.๒ อุทานเสริมบท คือ คำพูดเสริมขึ้นมาโดยไม่มีความหมาย อาจอยู่หน้าคำ หลังคำหรือแทรกกลางคำ เพื่อเน้นความหมาย ของคำที่จะพูดให้ชัดเจนขึ้น เช่น อาบน้ำอาบท่า ลืมหูลืมตา กินน้ำกินท่า ถ้าเนื้อความมีความหมายในทางเดียวกัน เช่น ไม่ดูไม่แล ร้องรำทำเพลง เราเรียกคำเหล่านี้ว่า คำซ้อน